استرس و اضطراب شایعترین اختلال قرن است که در هر سنی دیده میشود. از هر 8 کودک 1 نفر مبتلا به اختلالات اضطرابی است. این اختلالات گوناگون هستند. البته داشتن اضطراب و گذر از آن بخشی از دوران کودکی است،
مثلا خیلی از کودکان نگران سلامت خود و والدینشان هستند یا از موجودات خیالی میترسند و... اما مهم این است که این نگرانیها موقت و گذراست. در اختلالات اضطرابی، نگرانیها بهطور مستمر و مداوم وجود دارند و باعث اختلال در عملکرد روزانه کودک مثل صحبت کردن در مهدکودک و کلاس، اجتناب از بازی کردن با همسالان، ترس از خوابیدن بعد از تماشای فیلم ترسناک و... میشوند.
اختلالات اضطرابی به چند گروه تقسیم میشوند که در ادامه به برخی از آنها اشاره میکنیم و راهکارهایی برای درمان آنها ارائه خواهیم داد.
اگر کودک شما نگرانی زیاد و غیرقابلکنترلی در مورد بسیاری از موضوعات مثل تنشهای خانوادگی، ارتباط با همسالان، فجایع طبیعی مانند زلزله (بهخصوص بعد از فاجعه اخیر در زلزله کرمانشاه)، مسائل تحصیلی و... دارد و علائم آن شامل بیقراری، بیخوابی، کاهش تمرکز و تحریکپذیری است یعنی مبتلا به اختلال اضطرابی منتشر شده است.
این اختلال شامل ترس و نگرانی شدید کودکان از حضور در موقعیتهای اجتماعی است. کودک از تلفن زدن، شروع مکالمات با دوستان، غذا خوردن در جمع، پاسخ دادن به معلمان و... اجتناب میکند. معمولا این کودکان آهسته صحبت میکنند، به چشمهای دیگران نگاه نمیکنند و از ارتباط با همسالان پرهیز میکنند.
کودکان بهطور طبیعی بین 18 ماهگی تا 3 سالگی در صورت جدایی از مادر نگران و مضطرب میشوند. اگر اضطراب جدایی از مادر به مدت طولانی و با شدت بالا باشد؛ یعنی مثلا کودک از رفتن به مهدکودک یا مدرسه اجتناب کند و علائمی مانند ترس شدید، حالت تهوع و استفراغ صبحگاهی، تعریق، تپش قلب و...داشته باشد، اختلال محسوب میشود. این نوع اختلال معمولا در سنین 7 تا 9 سالگی و بعضا در سنین بالاتر بروز پیدا میکند.
برای مشاهده علل اختلالات اضطراب اینجا کلیک کنید